Monthly Archives: October 2023

Մայրամուտ

Համո Սահյան

Սարն առել վրան ծիրանի մի քող,
Ննջում է կարծես ծաղկե անկողնում,
Անտառն արևի բեկբեկուն մի շող
Ծոցի մեջ պահել ու բաց չի թողնում:

Ժայռի ստվերը գետափին չոքել,
Վիզը երկարել ու ջուր է խմում,
Հովն ամպի թևից մի փետուր պոկել,
Ինքն էլ չգիտիթե ուր է տանում:

Քարափի վրա շողում է անվերջ
Ոսկե բոցի պես թևը ծիծառի…
Կանգ առ, հողագունդ, քո պտույտի մեջ
Թող մայրամուտը մի քիչ երկարի:

Առաջադրանքներ

  1. Ընթերցի՛ր բանաստեղծությունը՝ առանձնացնելով և վերլուծելով փոխաբերությունները։

2.Կարդա՛ ու բացատրիր ընդգծված տողերը: Ինչպե՞ս ես հասկանում…
3. Առանձնացրո՛ւ քեզ ամենից շատ դուր եկած տեսարանը և բացատրի՛ր։
4. Ի՞նչ գույն ունի մայրամուտը այս բանաստեղծության մեջ:

5. Դիտարկի՛ր մայրամուտը և ֆոտոխցիկի օգնությամբ ներկայացրու մայրամուտի տարբեր պահեր:

  1. Քո տեսած մայրամուտը ինչո՞վ է նման այս բանաստեղծության մեջ ներկայացված մայրամուտին:
  2. Ստուգաբանական բառարանից օգտվելով, գտի՛ր«մայր» բառի ստուգաբանությունը և փորձի՛ր բացատրի՛ր «մայրամուտ»  բառի ծագումը։

Ես ընդերցել եմ <<Փոքրիկ Իշխանը>>։ Եվ նույնպես գիտեմ ով է այդ գրքի հեղինակը նա Անտուան դը Սենտ Էքզյուպերին է։ Հիմա մեկ էջ ես կգրեմ։

Երբ ես վեց տարեկան էի, կուսականանտառների մասին պատմող մի գրքում, որը կրում էր <<Իրական պատմություններ>> խորագիրը, այս զարմանալի նկարը տեսա։ Վիթխարի վիշապօձը կուն էր տալիս մի գիշատիչ գազանի։ Ահա թե ինչպես էր պտկերված նկարում։

Գրքում ասվում էր, որ վիշապօձը զոհին կուլ է տանիս ողջ-ողջ առանց ծամելու, ինչից հետո նա այլևս չի կարողանում շարժվել և վեց ամիս անընդ մեջ քնում է, մինջև, որ մարսում է կերածը։ Երկար մտորելով ջունգլիներից արկածալից կյանքի մասին` ես վերցրեցի գունավոր մատիտները և նկարեցիիմ առաջին ստեղծագործությունը։ Դա իմ թիվ 1 նկարն էր։ հահա թե ինչպես էի նկարել։

Իմ առաջին գլուխգործոցը ցույց տալով մեծահասակներին՝ հետաքրքրվեցի՝ արդյոք վախենո՞ւմ են նրանք, թե՞ ոչ։ նրանք զարմացան, թե ինչու պիտի գլխարկից վախենան։ Իրականում դա ոչ թե գլխարկ էր, այլ ամենաիսկական վիշապօձ, որը փիղ էր կուլ տվել։ Ստիպված էի վիշապօձը նկար էի ներսի կողմից, որպեսզի մեծահասակները հասկանան նկարը: Չէ՞ որ նրանց ամեն բան հարկավոր է բացատրել։ Այդպես ստեղծվեց իմ թիվ 2 նկարը։

ԼԱՎ ԱՅՍՔԱՆԸ ՄԻՆՋ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ։ 😊🤗(●ˇ∀ˇ●)☆*: .。. o(≧▽≦)o .。.:*☆

Դուստր Լիան շատ էր սիրում ծաղիկներ և բույսեր։ Բայց շատ ծաղիկներ և բույսեր ունի։ Համարյա թե ամբողջ իր կողմը բույս և ծաղիկ։ Եվ օրեր անց դուստր Լիան մեծանում է։ Նա ամուսնանում է արքա Էդգարի հետ։ Եվ մի օր դուստր Լիան ծառավ էր զգացել և գնացել մի բուռ ու մի կիսատ բուռ ջուր խմել ու հղիացել։ Նա ունենում է երկու երեխա մեկը որդի մեկը դուստր։ Որդու անունը դնում է Դավիթ։ Իսկ աղջկա անունը դնում է Ծովինար։ Բայց եղբայրն էր մեծ։ Բայց Դավիթն ու Ծովինարը միշտ կրիվ էին անում կարծես թե պատերազմ։Եվ երկու բաժակ կցում ներքև և կոտրում։ Եվ Լիան մի օր բարկանում է նրանց վրա։ Եվ ասում․—Ով բաժակը կոտրեց։ —Նա։ —Ոչ նա։ — մայրիկ նա է։ — Հենց հիմա ինձ խոստովանում եք ով է գցել բաժակը։ — Լավ մայրիկ մենք միասին ենք կոտրել բաժակը։ — Ճիշտ է ասում։—Մենք կարծում եինք, որ կբարկանաս։— Լավ լավ ես չեմ բարկանա բայց մյուս անգամ չլինի տենց բան։ Եվ արդեն նրանք չեն կրվում։ Եվ տարիներ անց երկու երեխաները մեծանում են։ Ծովինարը մեծանում է։ Եվ հղիանում։ Նա ունենում է մեկ դուստր և մեկ արքա։ Դուստրի անունը դնում է Պստիկ իսկ արքաի անունը դնում է Էդգար։ Նրանք շատ էին ոգնում իրար և մեկը վնասվում էր մեկը ոգնում։ Եվ մի օր Պստիկը վնասում է իր վոտքը և իր եղբայր Էդգարը եկավ ու ասաց․—Ինչ եղավ քույրիկ։—Կարծես թե իմ վոտքը կոտրել եմ։ Բայց այսքան վատ չի ավարտվում առասպելը։ Կալիս է Իրենց մայրը այսինքն Ծովինարը և ասում։— Ինչ է եղել։ —մայրիկ-մայրիկ ես իմ վոտքը վնասել եմ կարծես թե կոտրել եմ։— Մի նեղվիր ես հիմա կտեսնեմ ինչ է եղել։ Եվ Ծովինարը տեսնում է իր աղջկան բան րի լինում և ուրախ է ավառտվում Պստիկի ոտքին բան չի լինում։

Երկրի ցամաքային տարածությունները ծածկված են փխրուն շերտով, որն անվանում են հող: Հող չկա միայն ցամաքի սառցածածկ տարածքների և ժայռերի վրա:
Հողը Երկրի վրա գոյանում է շատ դանդաղ, հազարավոր ու միլիո­նավոր տարիների ընթացքում: Իսկ ինչպե՞ս է դա տեղի ունենում:

Ցամաքը կազմող ապարները Արեգակի ճառագայթների, քամու, անձրևի, ձյան ազդեցությունից տաքանալով ու սառչելով, քայքայվում են. ապարների խոշոր կտորները վերածվում են մանր կտորների, իսկ մանրերը’ կավի և ավազի: Սակայն դա դեռևս հող չէ: Որպեսզի այն դառ­նա հող, անհրաժեշտ է, որ այդ քայքայված նյութերին ավելանա հումուս: Իսկ հումուսն առաջանում է մահացած բույսերի ու կենդանիների մնա­ցորդներից:

Քայքայված ապարի ու հումուսի միախառնումից գոյանում է հողը: Բույսերի սերմերը, ընկնելով հոդի մեջ, ծլում են, աճում, և մարդը բերք ու բարիք է ստանում: Իսկ լերկ քարի մակերեսին սերմը չի կարոդ ծլել: Հողի ամենակարևոր հատկությունն այն է, որ այնտեղ աճում են բույսերը:

Հողում միշտ կան նաև շատ մանր օրգանիզմներ, որոնց անվանում են մանրէներ: Հենց դրանց միջոցով են քայքայվում բույսերի և կենդանի­ների մնացորդները և վերածվում հումուսի: Հողում ապրում են նաև որդեր, միջատներ, խլուրդներ և մկներ։ Հողի մեջ մեջ միշտ ջուր և օդ կա։ Բույսերի աճի համար դա շատ կարևոր է։
Հողի կազմից կախված են նրա փխրունությունը և ջուրը պահելու հատկությունը: Օրինակ’ եթե ավազը հողի մեջ շատ է, ապա այդպիսի հողում ջուրը արագ ներծծվում է և հեռանում գետնի խորքերը: Եթե հողում կավն է շատ, ապա այնտեղ ջուրը դանդաղ է ներծծվում, այդ պատճառով կավով հարուստ հողերը շատ ջուր են պարունակում:
Շատ հումուս պարունակող հողերը փխրուն են լինում և կարողանում են իրենց մեջ ջուր և օդ պահել:
Հոդի բաղադրությունից կախված է նաև նրա գույնը: Լինում են տարբեր գույնի հողեր: Որքան հողում հումուսը շատ է, այնքան դրա գույնը մուգ է: Ամենից շատ հումուս պարունակում են սևահողերը: Մարդիկ վաղուց իրենց կարիքները բավարարելու համար մշակում են հողը: Իսկ ի՞նչ է նշանակում դա:

Հողը մշակել նշանակում է’ ճիշտ ժամանակին վարել, փխրեցնել, փշրել, մանրացնել կոշտերը, անհրաժեշտության դեպքում՝ պա­րարտացնել, մշակաբույսերի սերմեր ցանել և բերք ստանալ:

Մշակելով հողը’ մարդիկ պետք է հոգ տանեն նաև դրա պահպանու­թյան մասին, հողը վարել ճիշտ ժամանակին, պարարտացնել, աճեցնել խիտ արմատներ ունեցող բույսեր, դաշտերի շուրջը ստեղծել անտառաշերտեր:

Առաչադրանքեր

  1. Որ հողերն են կոչվում բերրի և ինչու:

Իրանցով մենք ստանում էնք սնունդ։

  1. Որն է հողի ամենակարևոր առանձնահատկությունը:

Հողի ամենակարևոր հատկությունն այն է, որ այնտեղ աճում են բույսերը:

  1. Ինչ է հումուսը:

Որպեսզի այն դառ­նա հող, անհրաժեշտ է, որ այդ քայքայված նյութերին ավելանա հումուս: 

  1. Ինչպես պետք է մշակել հողը:

  1. Որ հողերն են ամենից շատ հումուս պարունակում։

Ответьте на вопросы, правильный ответ выделите синим цветом. Работу поместите в блог!

1. Кто главные герои этой истории?

 а) Медведь и Волк

б) Заяц и Еж

 в) Лисица и Петух

 2. Что поднял по дороге домой Еж?

а) яблоко

б) палку

в) старый ботинок

 3. Как палочка-выручалочка помогла Ежу в первый раз?

а) помогла найти гриб под ворохом листьев

б) Еж опирался на нее, когда уставал идти

в) помогла перебраться через ручей

4. Как палочка-выручалочка выручила друзей во второй раз?

 а) помогла отбиться от Волка

 б) вытянула Зайца, который чуть не утонул в болоте

 в) помогла вернуть птенца в гнездо

5. Какое название палочке-выручалочке дал Еж, когда с ее помощью они вернули птенчика в гнездо?

 а) палочка-выручалочка- по — врагу-ударялочка

б) палочка-выручалочка-наверх- поднималочка

 в) палочка-выручалочка- через -всё — скакалочка

6. От какого хищного зверя спасла Зайца палочка-выручалочка?

 а) от Волка

 б) от Медведя

в) от Лисицы

 7. Сколько раз палочка-выручалочка помогла друзьям?

а) два

б) четыре

 в) один

 8. Продолжи фразу:

«Тут все понял Заяц: — Верно ты сказал: важна не палка, а …»

а) умная голова да доброе сердце

 б) сильные руки

 в) быстрые ноги

Սասնա ծռեր էպոսը

davit

Սասունցի Դավիթը հայկական ժողովրդական էպոսի գլխավոր հերոսն է: Նա աչքի էր ընկնում առասպելական ուժով, որը ժառանգել էր հորից՝ Մեծ Մհերից, իսկ նրա հայրը՝ իր հորից՝ Սանասարից, որը գերբնական ծագում ուներ. ծնվել էր Կաթնաղբյուրի ջրից: Նրա մայրը՝ Ծովինարը ծարավ էր զգացել և Կաթնաղբյուրի ջրից մի բուռ լիքը ու մի կիսատ բուռ խմել էր և հղիացել: Լիքը բռից ծնվել էր Սանասարը, որն ավելի ուժեղ էր, իսկ կիսատ բռից՝ Բաղդասարը: Հորեղբայրը մանուկ ժամանակ Դավթին հոտաղ էր դարձրել: Երբ առավոտյան աղջամուղջը տարրալուծվում էր, և սկսում էին տարորոշվել սարերի կատարները, նա հոտը քշում էր դեպի ուղղաձիգ լեռների կանաչապատ լանջերը: Նստում էր քարին, նայում էր չորս կողմն ու հիանում փթթուն, բերրի ծառաստաններով: Ձեռքն էր առնում հովվական սրինգն ու ողջ օրը նվագում: Մի անդորր ու խաղաղ օր հանկարծ մի հողմ սկսվեց: Մրրկաբաշ քամին արմատախիլ արեց ժայռին աճած կաղնին: Ժայռաբարձունքին ցցված քարը ծառի հետ միաժամանակ պոկվեց ու սկսեց գահավիժել ցած: Ներքևում կանայք ու երեխաներն էին՝ ով աշխատում էր, իսկ ով խաղում: Դավիթը իսկույն վազեց դեպի ստորոտը, կանգնեց քարին ընդդիմակաց և հուժկու բազուկներով կասեցրեց ապառաժի ընթացքը: Լեռան ստորոտին ընկած ժայռաբեկորն այդ օրվանից կոչվեց «Դավթի քարը»։ Եվ օրեր շարունակ մի օր նա որոշում է գնալ իր

  • Ի՞նչ կլիներ եթե Փոքր Մհերը դուրս գար Ագռավաքարից
  • Ո՞վ կհաջորդեր Մհերին
  • Ո՞ւմ հետ կամուսնանար
  • Ո՞րդի կունենային, թե՞ դուստր
  • Ինպե՞ս կանվանեին,
  • Ի՞նչ դեպքեր տեղի կունենային երկրում:

Сказка про то, что ум и смекалка могут даже обычную палочку превратить в выручалочку. Так заяц споткнулся о палку, а ежик взял ее с собой. И не зря. По дороге до дома она им очень пригодилась. И даже спасла жизнь зайцу…

«Палочка-выручалочка» читать

Шёл Ёжик домой. По дороге нагнал его Заяц, и пошли они вместе. Вдвоём дорога вдвое короче.

До дома далеко — идут, разговаривают.
Палочка-выручалочка сказка

А поперёк дороги палка лежала.

За разговором Заяц её не заметил — споткнулся, чуть было не упал.

— Ах, ты!.. — рассердился Заяц. Наподдал палку ногой, и она далеко в сторону отлетела.

А Ёжик поднял палку, закинул её себе на плечо и побежал догонять Зайца.

Увидел Заяц у Ежа палку, удивился:

— Зачем тебе палка? Что в ней толку?

— Эта палка не простая, — объяснил Ёжик. — Это палочка-выручалочка.

Заяц в ответ только фыркнул.

Пошли они дальше и дошли до ручья.сказка сутеева палочка-выручалочка

Заяц одним прыжком перескочил через ручей и крикнул уже с другого берега:

— Эй, Колючая Голова, бросай свою палку, тебе с нею сюда не перебраться!сказка про ежа и зайца

Ничего не ответил Ёжик, отступил немного назад, разбежался, воткнул на бегу палку в середину ручья, одним махом перелетел на другой берег и стал рядом с Зайцем как ни в чём не бывало.

Как из копеек составляются рубли, так и из крупинок прочитанного составляется знание.

Заяц от удивления даже рот разинул:

— Здорово ты, оказывается, прыгаешь!

— Я прыгать совсем не умею, — сказал Ёжик, — это палочка-выручалочка — через всё-скакалочка мне помогла.

Пошли дальше. Прошли немного и вышли к болоту.

Заяц с кочки на кочку прыгает. Ёжик позади идёт, перед собой палкой дорогу проверяет.

— Эй, Колючая Голова, что ты там плетёшься еле-еле? Наверно, твоя палка…

Не успел Заяц договорить, как сорвался с кочки и провалился в трясину по самые уши. Вот-вот захлебнётся и утонет.Палочка-выручалочка

Перебрался Ёжик на кочку, поближе к Зайцу, и кричит:

— Хватайся за палку! Да покрепче!Палочка-выручалочка

Ухватился Заяц за палку. Ёжик изо всех сил дёрнул и вытянул своего друга из болота.

Когда выбрались на сухое место, Заяц говорит Ежу:

— Спасибо тебе, Ёжик, спас ты меня.

— Что ты! Это палочка-выручалочка — из беды-вытягалочка.

Пошли дальше и у самой опушки большого тёмного леса увидели на земле птенчика. Он выпал из гнезда и жалобно пищал, а родители кружились над ним, не зная, что делать.Палочка-выручалочка

— Помогите, помогите! — чирикали они.

Гнездо высоко — никак не достанешь. Ни Ёж, ни Заяц по деревьям лазить не умеют. А помочь надо.Палочка-выручалочка

Думал Ёжик, думал и придумал.

— Становись лицом к дереву! — скомандовал он Зайцу.

Заяц стал лицом к дереву. Ёжик посадил птенца на кончик своей палки, залез с ней Зайцу на плечи, поднял как мог палку и достал почти до самого гнезда.

Птенчик ещё раз пискнул и прыгнул прямо в гнездо.

Вот обрадовались его папа и мама! Вьются вокруг Зайца и Ежа, чирикают:

— Спасибо, спасибо, спасибо!

А Заяц говорит Ежу:

— Молодец, Ёжик! Хорошо придумал!

— Что ты! Это всё палочка-выручалочка — наверх-поднималочка!

Вошли в лес. Чем дальше идут, тем лес гуще, тем нее. Страшно Зайцу. А Ёжик виду не подаёт: идёт впереди, палкой ветки раздвигает.

И вдруг из-за дерева прямо на них огромный Волк выскочил, загородил дорогу, зарычал:

— Стой!

Остановились Заяц с Ежом.Палочка-выручалочка

Волк облизнулся, лязгнул зубами и сказал:

— Тебя, Ёж, я не трону, ты колючий, а вот тебя, Косой, целиком съем, с хвостом и ушами!

Задрожал Зайчик от страха, побелел весь, как в зимнюю пору, бежать не может: ноги к земле приросли. Закрыл глаза — сейчас его Волк съест.Палочка-выручалочка

Только Ёжик не растерялся: размахнулся своей палкой и что есть силы огрел Волка по спине.

Взвыл Волк от боли, подпрыгнул — и бежать…

Так и убежал, ни разу не обернувшись.

— Спасибо тебе, Ёжик, ты меня теперь и от Волка спас!

— Это палочка-выручалочка — по врагу-ударялочка, — ответил Ёжик.

Пошли дальше. Прошли лес и вышли на дорогу. А дорога тяжёлая, в гору идёт. Ёжик впереди топает, на палочку опирается, а бедный Заяц отстал, чуть не падает от усталости.Палочка-выручалочка

До дома совсем близко, а Заяц дальше идти не может.

— Ничего, — сказал Ёжик, — держись за мою палочку.

Ухватился Заяц за палку, и потащил его Ёжик в гору. И показалось Зайцу, будто идти легче стало.

— Смотри-ка, — говорит он Ежу, — твоя палочка-выручалочка и на этот раз мне помогла.

Так и привёл Ёжик Зайца к нему домой, а там давно его поджидала Зайчиха с зайчатами.Палочка-выручалочка

Радуются встрече, а Заяц и говорит Ежу:

— Кабы не эта твоя волшебная палочка-выручалочка, не видать бы мне родного дома.

Усмехнулся Ёжик и говорит:

— Бери от меня в подарок эту палочку, может быть, она тебе ещё пригодится.

Заяц даже опешил:

— А как же сам ты без такой волшебной палочки-выручалочки останешься?

— Ничего, — ответил Ёжик, — палку всегда найти можно, а вот выручалочку, — он постучал себе по лбу, — а выручалочка-то вот она где!

Тут всё понял Заяц.

— Верно ты сказал: важна не палка, а умная голова да доброе сердце!

1)Իմ սիրած(favourite) առարկան մայրենին է, որովհետև այն հետաքրքիր է։(interesting)

My favourite subject is Armenian, because it's interesting.

2․Մենք հաճախ խաղում ենք շախմատ դասերից հետո։

We often play chess after classes.

3)Մենք ունենք շատ բույսեր մեր տանը, և ես հաճախ ջրում եմ դրանք։

We have a lot of plants in our house and we water them often.

4)Երեկոյան ես երբեմն գնում եմ բակ(yard) և խաղում եմ բակային խաղեր իմ ընկերների հետ։

in the evening is sometimes go to the yard and play yards games with friends.

5)Երբ եղանակը լավն է լինում, մենք խաղում ենք ֆուտբոլ և վարում ենք հեծանիվ։

When the weather is good we play football and ride bikes.

Քամու համբույրը

Համո Սահյան

Քամու համբույրից դողաց մի տերև,
Շշուկով դիպավ իր հարևանին,
Խշխշաց հանկարծ իմ գլխի վերև
Ու տարուբերվեց հինավուրց կաղնին:

Կռացավ կաղնին նորից բարձրացավ,
Ճյուղերով դիպավ ուրիշ մի ծառի,-
Եվ շշուկն այսպես ծառից-ծառ անցավ,
Հասավ հեռավոր խորքերն անտառի:

Ալեկոծվում էր անտառը հուզված
Ու ոսկեզօծված գլուխն օրորում,
Իր մեծ գրկի մեջ քամու համբուրած
Փոքրիկ տերևն էր կարծես որոնում:

Խշշում էր անտառն ու տարուբերվում,
Երկինք էր հասնում խշշոցը նրա…
Իսկ քամին ուրախ սուլում էր հեռվում
Ու ծիծաղում էր անտառի վրա:

 Առաջադրանքներ

  1. Կարդա՛ բանաստեղծությունը և բառարանի օգնությամբ բացատրի’ր անծանոթ բառերը:

Տարուբերվել-տատանվել, ալեկոծվել-ծփալ։

  1. Բանաստեղծությունից առանձնացրո՛ւ փոխաբերությունները և բացատրի՛ր:

Քամու համբույրից դողաց մի տերև, քամին փչեց և տերևը տեղաշարժվել։

  1. Արձակ պատմի՛ր բանաստեղծությունը:

«Ազատ քամին»

Լինում է, չի լինում մի քամի։ Այս քամին իրեն այնքան ազատ էր զգում, որ բան չուներ անելու բայց եկավ մի օր և ամպը բարկացավ։ —Դու մի օր քամի չբերեցիր։ —Ես անելու բան չունեմ։ Եվ ամպը այնքան էր բարկացել և նորից բացականչեց․ -Եթե դու հենց հիմա քամի չբերես ես կայծակ կբերեմ քո գլխին։ — Դե փորձիր, չես կարող։ Եվ ամպը այնքան պինդ կայծակ բերեց, որ նույնիսկ քամին կծկվեց և նույնիսկ քամի բերեց և անձրև։ Չէ որ ամպը հոգնել էր։

  1. Բացատրի՛ր ընդգծված տողերը։

Իսկ քամին ուրախ սուլում էր հեռվում
Ու
 ծիծաղում էր անտառի վրա, Այսինքն քամին փչում էր, ձայներ հանում և սառեցնում անտառը։

5.Նկարագրի՛ր աշնանային անտառը:

Ամբողջ անտառը գույնզգույն տերևներով ծառեր է և ամբողջ օրը մութ ու մռայլ։

  1. Հորինի՛ր պատում «Քամին ու տերևը» վերնագրով և հրապարակի՛ր։

«Քամին ու տերևը»

Լինում է չի լինում մի տերև։ Այս քամին այնքան էր նրան տեղաշարժել, որ արդեն տերևը բարկացել էր։ Եվ մի օր նա վեր է կենում ու բացականչում։ — Այ քեզ բան հերիք չի։ Ասում է տերևը։ — Ինչը։ Բացականչում է քամին։ —Այն, որը դու ինձ անընդատ տեղաշարժում ես իսկ ես ուզում եմ լինել իմ ընկերների հետ։ Եվ արդեն քամին և տերևը ընկերանում են և այլևս ոչ-մի անգամ քամին տերևին չի տեղաշարժում: (●'◡'●):-) (^\\\\^)( •̀ ω •́ )✧(●ˇ∀ˇ●)

Я думаю, что самая нужная вещь- это дом. Если бы не было дома, у нас не было место, где жить🏡. Еще самая нужная вещь- это компьютер. Если у нас не будет компьютера,тогда мы не могли бы делать уроки💻. Еще для меня нужная вещь-это телефон. Если бы не было телефонов ,мы не смогли бы звонить. 📱📞

Пока (●'◡'●)🦄🐼❤️😁👍